Zwiedzanie...

Kościół klasztorny pw. św. Józefa oraz krużganki do niego należące można zwiedzać od poniedziałku do soboty w godzinach od 10:00 do 16:00 oraz w niedziele w godzinach od 14:00 do 16:00, po uprzednim zgłoszeniu się przy furcie klasztornej (wejście od ulicy Klasztornej 2).
E-mail:klasztorwschowa@gmail.com

Architektura klasztoru

 Zespół klasztorny Franciszkanów, dawniej Bernardynów

Zespół klasztorny usytuowany jest poza terenem starego miasta, na dawnym przedmieściu Wschowy, w kierunku płn.- zach. od Rynku pomiędzy ulicami Klasztorna (dawniej Zakonna) a Niepodległości (dawniej Szeroka). Bernardyni do Wschowy przybyli w 1457 roku, sprowadzeni przez króla Kazimierza Jagiellończyka, gdzie wznieśli kościół i klasztor. Pierwotnie obydwie budowle wykonane były w konstrukcji szachulcowej. Po zajęciu kościoła przez protestantów w 1552 r. i spaleniu klasztoru w 1556 i 1558 r., Bernardyni przenoszą się do Kościana. Po powrocie zakonników do Wschowy w 1629 r., odbudowano kościół i klasztor w latach 1638 – 1644 jako fundacja Mikołaja Tarnowieckiego i według projektu Krzysztofa Bonadury Starszego. w 1667 roku kolejny pożar częściowo zniszczył kościół. w XVIII wieku nastąpiła rozbudowa klasztoru. w 1731 roku wzniesiono kaplicę Św. Krzyża, a w latach 1745-1747 założono dziedziniec odpustowy z krużgankami. Wieżę kościelną zbudowano w 1742 r., według projektu Jana Józefa Steiera z Rydzyny. w roku 1745 wykonano barokową polichromię na sklepieniach nawy i prezbiterium. Po kasacie klasztoru w 1827 r., kościół przekazano parafii a w budynku klasztornym urządzono szkołę. w roku 1945 klasztor i kościół przejęty został przez Franciszkanów z prowincji Wniebowzięcia NMP w Katowicach – Panewnikach.

 Kościół św. Józefa Oblubieńca

Kościół Franciszkanów to świątynia późnorenesansowa z elementami gotyku oraz wnętrzem barokowo-rokokowym. Obiekt jest murowany z cegły, nie otynkowany. Od zachodu przylega wieża nakryta baniastym hełmem, z latarnią zwieńczoną krzyżem. Rokokowe ołtarze: główny i boczne wykonał Antoni Schultz z Rawicza w latach 1793-1795. w ściany nawy wmurowano epitafia późnorenesansowe Mikołaja Tarnowieckiego i barokowe rodziny Gurowskich z portretami trumiennymi. Sklepienie nawy i prezbiterium pokrywa barokowa polichromia wykonana ok. 1746 przez br.br. zakonnych Walentego Żebrowskiego i Liberiusza Staniszewskiego orz malarz śląskiego Joachima Ernsta Engelfeldnera, ściany boczne nawy i prezbiterium pokrywają ozdobne malowidła z polskimi herbami szlacheckimi nad dolnymi oknami.

 Kaplica św. Krzyża

Kaplica przylega do przedsionka przy wieży od strony północnej. Jest to budowla murowana, założona na rzucie prostokąta. Wewnątrz znajduje się ołtarz rokokowy z 1778 roku, z gotycką rzeźbą Chrystusa Ukrzyżowanego z XV w.

 Dziedziniec odpustowy z krużgankiem

Dziedziniec ten położony jest od strony północno-wschodniej kościoła, otoczony murem z krużgankami. w narożnikach widoczne są wieżyczki z kapliczkami. w kapliczkach są rokokowe ołtarze z końca XVIII w.

 Klasztor Franciszkanów

Klasztor zbudowany ok. 1640 roku murowany i otynkowany przylega do kościoła od strony południowej. Budynek jest trzyskrzydłowy z wirydarzem. Wnętrza ma jednotraktowe, z korytarzami od strony wirydarza. Na parterze sklepienia kolebkowo-krzyżowe. Podobny korytarz z kasetonowym sufitem jest na piętrze. Na parterze w południowo-zachodniej części klasztoru znajduje się duży refektarz zakonny (jadalnia).

400 lat franciszkanów

565 lat franciszkanów

we Wschowie

We Wschowie początki fundacji franciszkańskiej sięgają roku 1457, kiedy to mieszczanie i magistrat królewskiego miasta Wschowy, ofiarowali bernardynom teren pod budowę kościoła i klasztoru. W 1462 r. z ofiar mieszczan i okolicznej szlachty zbudowano kościół i klasztor pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i św. Bernardyna ze Sieny. Klasztor początkowo należał do prowincji czesko-austriackiej.

W roku 1467 wszedł w skład nowo powstałej polskiej prowincji obserwantów. W latach 1456 – 1558, klasztor pomyślnie się rozwijał, a zakonnicy prowadzili bez większych przeszkód swoją działalność duszpasterską.

 

Czytaj dalej na temat historii klasztoru

 

 

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu