Nowy Rok Duszpasterski 2025/2026: „Uczniowie-misjonarze”

W pierwszą niedzielę Adwentu, 30 listopada, rozpocznie się nowy rok liturgiczny i duszpasterski w Kościele. Będzie przebiegał pod hasłem: 'Uczniowie-misjonarze'.

Stanowi on kontynuację programów duszpasterskich realizowanych w latach 2022-2025, które nawiązywały do Synodu o synodalności i wezwania papieża Franciszka do podjęcia dzieła odnowy Kościoła oraz do Roku Świętego 2025 i wynikającego z niego zadania stawania się ludzi wierzących znakami nadziei dla człowieka i świata.

Program na rok 2025/2026 z jednej strony przypomina, że uczniem Jezusa jest ten, kto na drodze formacji, przez stałe wzrastanie w miłości, osobiście Go spotkał, doświadczył Jego bliskości i poważnie żyje Jego słowem, z drugiej zaś strony podkreśla obowiązek wszystkich ochrzczonych, którym jest udział w misji Kościoła i wskazuje na nierozerwalny związek między wyznawaniem wiary a dawaniem jej świadectwa.

Hasło Programu Duszpasterskiego nawiązuje do tytułu ostatniej części Relatio finalis Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów „Ku Kościołowi synodalnemu – komunia, uczestnictwo, misja”, który brzmi: „Tak i Ja was posyłam. Formacja ludu uczniów-misjonarzy” i do zasadniczych myśli nauczania papieża Franciszka (zwrot „uczeń-misjonarz” został użyty m.in. w adhortacji Evangelii gaudium) podjętych także przez nowego Papieża Leona XIV.

Głównym celem aktualnego programu duszpasterskiego jest ukazanie formacji chrześcijańskiej wszystkich wiernych (duchownych, osób konsekrowanych i wiernych świeckich) jako koniecznego wysiłku na drodze do osobistej doskonałości oraz jako warunku odnowy Kościoła będącego środowiskiem wzrostu ku tej doskonałości w zjednoczeniu z Bogiem i w bratersko-siostrzanej wspólnocie. Cel główny oraz wynikające z niego cele szczegółowe zostały przełożone na szereg propozycji wyrażonych jako ścieżki realizacji programu w przestrzeni diecezjalnej, parafialnej oraz w rodzinie.

Rzecznik Konferencji Episkopatu Polski ks. Leszek Gęsiak SJ przypomniał, że w pierwszą Rzecznik KEP wskazał, że hasło programu duszpasterskiego na rok 2025/2026 nawiązuje do tytułu

Wielowymiarowa formacja chrześcijańska
Nowy program duszpasterski „skoncentrowany będzie na problematyce formacji chrześcijańskiej integralnie i wielowymiarowo rozumianej”. Jest on pochodną wielu dyskusji i wymiany myśli podejmowanych w ostatnich trzech latach z myślą o tym, żeby wdrażać i realizować dzieło odnowy w Polsce: „Wierzę w Kościół Chrystusowy” (2022/2023) – odbudowa communio, „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła” (2023/2024) – współuczestnictwo, „Pielgrzymi nadziei” (2024/2025) – akcentuje missio.

Program na rok 2025/2026 podejmie temat formacji integralnej, „która wydaje się warunkiem koniecznym, jeśli myślimy poważnie o odnowie życia Kościoła w parafiach i diecezjach”.  Obecnie mamy do czynienia z bardzo mocno postępującą laicyzacją w społeczeństwie, z kryzysem tożsamości wielu kapłanów, zubożeniem życia wspólnotowego w parafiach. „To wszystko każe nam taki temat podjąć”. Jeśli mamy odbudować komunię, tak jak u początku wyglądała, to dzisiaj warunkiem jest uformowanie wszystkich wiernych w synodalnym stylu życia i funkcjonowania Kościoła czyli podążania za Chrystusem do Domu Ojca”. Należy uwzględnić wymiar podmiotowy – uświęcenie każdego człowieka oraz wymiar wspólnotowy – obudzenie i realizację odpowiedzialności wszystkich wiernych za funkcjonowanie Kościoła i za misję zbawczą. Chodzi o proces stopniowego rozwoju i doskonalenia się czyli stawania się chrześcijanami”. Są trzy etapy formacji chrześcijańskiej: spotkanie Chrystusa i decyzja by pójść za Nim; budowanie z Nim więzi; upodabnianie się do Niego.

Cele i ścieżki programu duszpasterskiego
 „Głównym celem programu duszpasterskiego jest ukazanie wielkiej wartości formacji tak na drodze dojrzewania każdego wiernego jak i na drodze odnowy Kościoła”. Wśród celów szczegółowych potrzebna jest formacja integralna, czyli obejmującą całego człowieka, formacja stała oraz formacja wspólnotowa.
Drugi szczegółowy cel to obudzenie wszystkich środowisk kościelnych do podjęcia lub optymalizacji dzieła chrześcijańskiej formacji”.
Trzeci cel polega na tym „by Kościół odważniej angażował się w przygotowanie formatorów”.
Czwarty cel – to uwzględnienie ważnych przestrzeni, jak ochrona życia i praw człowieka, ekologia integralna, tworzenie kultury ochrony, dialog ekumeniczny.
Ścieżki realizacji programu duszpasterskiego przebiegają na trzech poziomach: diecezja, parafia i rodzina. Wśród narzędzi formujących wymienić należy: modlitwę, liturgię, kontakt ze słowem Bożym, życie sakramentalne.

Bycie uczniem wymaga samoformacji
Należy „przypomnieć świeckim, że w momencie chrztu każdy z nas usłyszał słowa Pana Jezusa +pójdź za mną+”. „Wiąże się to z tym, że nie jesteśmy w Kościele klientami, którzy mogą przebierać w różnych ofertach diecezjalnych, parafialnych czy duszpasterskich. Ale wymaga to od nas pewnej dojrzałości. Bycie uczniem, które wiąże się z sakramentem chrztu, wymaga od nas też samoformacji, samokształcenia”. „Chodzi o to, abyśmy podjęli misję odpowiedzialności za Kościół i w Kościele”.

Dla młodych potrzeba nowego języka
O trosce o młode pokolenie, w materiałach na rok duszpasterski 2025/2026 znajduje się także opracowanie uwzględniające ludzi młodych. Przyznał, że w podejściu do młodego pokolenia kluczowe jest słuchanie.
Istotne cechy dla efektywnego duszpasterstwa młodzieży to: młodzi muszą być podmiotem duszpasterstwa (z młodymi, a nie tylko dla młodych), kultura gościnności, głoszenie (kerygmat), przyjazność dla osób słabszych w duszpasterstwie, wolność od presji myślenia ilościowego, hojność materialna.
„Dla młodych potrzeba nowego języka i za tym idzie dobre wykorzystanie mediów elektronicznych”… „Zanim wydarzy się głoszenie, powinno być wzajemne słuchanie”.

400 lat franciszkanów

565 lat franciszkanów

we Wschowie

We Wschowie początki fundacji franciszkańskiej sięgają roku 1457, kiedy to mieszczanie i magistrat królewskiego miasta Wschowy, ofiarowali bernardynom teren pod budowę kościoła i klasztoru. W 1462 r. z ofiar mieszczan i okolicznej szlachty zbudowano kościół i klasztor pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i św. Bernardyna ze Sieny. Klasztor początkowo należał do prowincji czesko-austriackiej.

W roku 1467 wszedł w skład nowo powstałej polskiej prowincji obserwantów. W latach 1456 – 1558, klasztor pomyślnie się rozwijał, a zakonnicy prowadzili bez większych przeszkód swoją działalność duszpasterską.

 

Czytaj dalej na temat historii klasztoru

 

 

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu